Vertellen kinderen hun dilemma’s aan een knuffel?
Vertellen kinderen hun dilemma’s aan een knuffel, waarbij zij ook nog eens een knopje moeten indrukken en zij alsnog de menselijke aandacht moeten uitstellen?
Een goede vraag die ons ook al lang bezig houdt. Hieronder een aantal ervaringen vanuit testen die we onlangs deden:
Kinderen met meervoudige verstandelijke beperking gebruikten de Vertelknuffel als tussenpersoon, omdat ze daardoor meer rust vonden hun om eigen woorden te kiezen op hun eigen moment;
Leerden een aantal kinderen, door eerst in te spreken, hoe ze een dilemma met een volwassene kunnen bespreken. Waarna ze zelf eerder hun verhaal rechtstreeks durfven te doen;
Kwam een ‘trauma’ er midden in de nacht uit, waarvan het kind zelf ook wel aanvoelde, dat ze hierover moest gaan praten;
Werkte de stem van moeder gerustellend zodra een meisje met down-syndroom ‘s nachts wakker werd en even naar een ingesproken verhaaltje van moeder kon luisteren. Ze maakte voor de knuffel zelfs een eigen bedje van een schoenendoos;
Kalmeerde een kind, door even tegen de Vertelknuffel 'uit te razen', nadat hij boos was, omdat er door de leerkracht niet was ingegaan op zijn verhaal in de klas.
Het knopje ingedrukt houden, werkte ook wel eens remmend. Zeker bij kinderen die ook een fysieke beperking hebben. Hiervoor hebben we een oplossing gevonden door met beweging te werken. Dan hoeft een kind de knop niet ingedrukt te houden maar alleen weg te leggen als het verhaal uitgesproken is;
"Door haar ontwikkelingsstoornis vertelt ze juist makkelijker haar verhaal aan deze knuffel en vraagt ze daarna aan mij om het te beluisteren..."
We verwachten nog veel meer te ontdekken. Zo loopt er nu onderzoek naar emotieregulatie en dramatherapeutische gesprekstechnieken.
